فیلم هفته (نقد)

نویسنده: AMAZONاگر نمی‌دانید گلنورها (Cueilleur) چه می‌کنند، هرگز در راه خود فریگان‌های واقعی ندیده‌اید، و حتی بیشتر از آن، حتی نمی‌توانید کلمه «بریکولاژ» را در چارچوب تجربه زندگی که هنوز منجمد نشده است امتحان کنید. ، برای ناراحت شدن عجله نکنید. به احتمال زیاد، شما یکی از کسانی هستید که به اندازه کافی خوش شانس بودید که در شرایط اقتصادی-اجتماعی نسبتاً مساعد به دنیا آمدید و زندگی می‌کردید و همچنان بر آگاهی جمعی به عنوان پایه اساسی وجود شخصی تمرکز می‌کنید. که در آن عده‌ای وظیفه خود می‌دانند، حداقل در کلام، ابراز همدردی با کودکان قحطی زده آفریقایی کنند، در حالی که برخی دیگر هرگز در انتقام ناتوانی خود از افرادی مانند کوین کارتر (عکاس و فتوژورنالیست سرشناس عکس کودک و لاشخور ) کوتاهی نخواهند کرد که قربانی اشتباهی شدند. آمارهای سازمان ملل در مورد افزایش حجم ضایعات مواد غذایی، که در حال حاضر یک سوم جهان را تشکیل می دهد، نگران کننده است، که بیشتر آن سهم کشورهای توسعه یافته است. یکی از آنها فرانسه بود، جایی که فیلم مستند اگنس واردا به نام "جمع آوری کنندگان و گردآورنده" در آنجا فیلمبرداری شد.اگنس واردا یکی از باتجربه ترین کارگردانان زن در فرانسه است که از بسیاری جهات ظهور موج نو را در آنجا پیش بینی می کند و نماینده گروه موسوم به چپ است که شامل کریس مارکر، آلن رنه و دیگر چهره های برجسته نیز می شود. حرفه واردا دوره های متوالی از درخشش ها و دوره های طولانی ابهام بوده است، در حالی که منتقدان دوست دارند بر حیثیت فمینیستی بسیاری از کارهای او و رسیدگی بسیار دقیق به موضوعات حساس تأکید کنند. او در فیلم «جمع‌آوران و گردآورنده‌ها» که در آستانه هزاره سوم اکران شد، مشکل نگرش غیرمنطقی بشر را در استفا فیلم هفته (نقد)...

نویسنده : AMAZONوقتی نیل بنت ( تیم راث ، "بازیگر فیلم هشت نفرت انگیز") را در "غروب آفتاب" میشل فرانکو ملاقات می کنیم، مدت زیادی نمی گذرد که زندگی او شروع به فروپاشی می کند. برای بیش از 83 دقیقه، هر چیزی در مقابل چشمان شما فرو می‌ریزد. اما به طرز عجیبی، او تقریباً به طور کامل نسبت به آن بی تفاوت است - و در بیشتر موارد، او وضعیت غم انگیز خود را تداوم می بخشد. رفتار خود ویرانگر اشکال مختلفی دارد، اما نهایت سکوت نیل واقعاً عجیب است. و همانطور که او را در مسیر مارپیچش دنبال می کنیم، راز جذاب و مطالب فوق العاده ای را برای تیم راث ایجاد می کنیم.هبوط او در آکاپولکو، مکزیک، در حالی که با خواهرش، آلیس ( شارلوت گینزبورگ ، «بازیگر فیلم دجال»)، و فرزندانش تعطیلات می‌گذراند، آغاز می‌شود. وقتی آلیس متوجه می‌شود که مادرشان در لندن درگذشته است، تعطیلات شاد تغییر می‌کند. آنها با عجله به فرودگاه می روند تا به خانه برگردند. با این حال، نیل اظهار می کند که نمی تواند پاسپورت خود را پیدا کند و برای پیدا کردن آن باید به هتل برگردد. به جز اینکه نیل پاسپورت خود را گم نکرده و به جای آن در آکاپولکو ماندن را انتخاب می کند. این تصمیم و بی‌تفاوتی فزاینده نیل به مسئولیت، او را بیشتر از خانواده‌اش جدا می‌کند. اما در حالی که او شروع به یافتن آرامش در زندگی جدید خود می کند، هنگامی که آنها سعی می کنند مداخله کنند، خانواده اش را در معرض خطر قرار می دهد."غروب آفتاب" یک کاراکتر لذت بخش درباره مردی است که به نظر می رسد حتی وقتی به دنبال دردسر نیست ،دردسر را به خود جلب می کند. او واقعاً می خواهد در ساحل بنشیند، چند نوشیدنی بنوشد و در آرامش حمام آفتاب کند، اما زندگی همچنان می خواهد او را با خود ببرد. در ابتدا، فیلم د فیلم هفته (نقد)...

نویسنده: amazonسه روز از زندگی یک زنخیلی وقت بود که میخواستم فیلم ژان دیلمان رو ببینم .فیلم ژان دیلمان، شماره ۲۳ که‌دو کومرس، ۱۰۸۰ بروکسل بسیار خاص و غیرعادی است - به گونه ای که در زمان واقعی (اما فقط انگار) فیلمبرداری می شود، مدت آن بیش از سه ساعت است و در همان زمان، مجموعه ای از قسمت های خاص، ترتیب خاصی در فیلم تکرار می شود. تماشای فیلم هم سخت است و هم همزمان سخت نیست. سکانس ‌ها طولانی هستند، گاهی برای چند دقیقه ژان پشت میز آشپزخانه نشسته است. در عین حال، من نمی توانم تصویر را خسته کننده یا غیر پویا بنامم، به اندازه کافی عجیب پویایی وجود دارد. اما نه مانند فیلم های دیگر. پویایی در اینجا به روش های دیگری به دست می آید - نه با برش فیلم در حین تدوین. حتی نمی توانم بگویم دقیقا چگونه به دست می آید. شاید - به دلیل ساختار و تعدادی از اقدامات که تبدیل به تشریفات می شود.ناخواسته با دیدن این تصویر شروع به فکر کردن و تأمل می کنید. کارگردان، همانطور که بود، شما را وادار می کند که در پایان شروع به فکر کردن کنید.فیلم ژان دیلمان شاهکاری بی نظیر از شانتال آکرمن است. به مدت سه ساعت و سیزده دقیقه، ژان دیلمان را می‌بینیم که آشپزی می‌کند، حمام می‌کند، کفش‌ها را برق می اندازد، با پسر نوجوانش شام می‌خورد، به مغازه می‌رود و به کافه می‌رود.روال روزمره قهرمان با یکنواختی خود ما را به سمت او می کشاند و اقدامات واضح او بیننده را مجذوب دنبال کردن میل تقریباً شیدایی او به نظم می کند.در سطح ساختار، ژان دیلمن یک سکانس واقعی از رویدادها است و مکانیسم فیلم مانند یک بمب ساعتی عمل می کند.به تدریج، به لطف تناوب خاصی از حرکات آیینی (که کارگردان از مادرش وام گرفته است)، متوجه دگردیسی هایی می شویم که هم برای قهر فیلم هفته (نقد)...